Kəlbəcərdə erməni minasına düşərək həlak olmuş

jurnalist həmkarlarımızın xatirəsinə

“Ermənilər də insandılar, lakin evlərində dörd ayaq üzərində gəzirlər”!

Qədimdə Roma tarixçisi və yazıçısı Petronin bu kəlmələri hansı motivlər üzərində yazıb, bunu demək çətin olsa da yaxın keçmişdən bu yana ermənilərin iyrənc hərəkətlərini görənlər onların əslində Yer kürəsində normal həyata heç uymayan bir varlıq olduğunu deyə bilərlər.  

Əslində bunları düşünmək çox vaxt aparsa da amma açıq görünən odur ki, belə getsə deyəsən, yüz ildən sonra yer üzündə nə bir hay qalacaq, nə də ermənicə danışan bir kimsə. Çünki indidən bu bərbad millət ya yaxındakı seçkilərində bir-birilərinin ətini yeyib qudurmuş siçanlar kimi soyqırıma uğraycaq, ya da törətdiyi bədnam əməllərin cəzasından qaçıb Marsa köçəcəklər. Rüsvayçılıqdan kimsənin üzünə baxa bilməyən, təpəsinə dəyən dəmir yumruqdan sonra da üzündəki miskin maskası düşən ermənilərin son çıxış yolu da elə budur deyəsən. Bəzən düşünürsən ki, bəlkə, elə bununla Kaliforniyadan Marselədək səpələnmiş bu canilərdən bütün Yer kürəsinın canı qurtara.

Bəs qədim Roma mifoologiyasına görə “fəlakət ilahəsi” adlandırılan, amma əsl həqiqətdə Yerə ən yaxın göy cismi olan Mars görəsən erməniləri necə qarşılayacaq? Bəlkə doğurdan da müharibə, terror, fitnə-fəsad aludəçisi ermənilərin yeri elə oradır?! Yaxud heç insan ayağı dəyməmiş bu məsum planetə ermənilər ayaq basarsa nələr olacaq?  

Hay arsızlığı!

Gec ya tez, yaxında ermənilərin Marsa göçməyini eşitsəniz təəccüblənməyin. Çünki, hamının bezdiyi bu insanlar murdar Kimin bol pullarını xərcləməklə hər vasitəyə əl atıb, son olaraq Mars çöllərində daha geniş Ermənistan dövləti qurmağı planlayarsa bu onlar üçün nə həyasızlıq, nə də hay arsızlığı olar. Ermənilərə görə əgər belə olarsa Marsdan durbinlə Ağrı dağını da rahat seyr edə bilər və Suriyadan Qafqaza, Hindistandan Fransayadək hər yerdə törətikləri əməlləri öz aralarında daha yaxşı ört-basdır edər, Qarabağda yedikləri dəmir yumruqdan sonra bir-birilərini nə qədər istəsələr satqın və alçaq adlandırsalar da başqa bir xalq bunu eşitməz.

Amma, bəs bizim dünyadan bəndam addan başqa Marsa heç nə apara bilməyəcək ermənilər bir gün Günəşin qasıb-qovurduğu bu tər-təmiz planetə ayaq basıb oranı da murdarlasa necə olacaq? Bəlkə ordakı erməni koloniyasının gerbində, yaxud bayrağında unitaz şəkli yerləşdirib, yüz il əvvəl Qarabağdan apardıqları son qənimətə and içəcəklər?! Bəlkə heç Marsda ermənilərə unitaz lazım olmayacaq? Bunu indidən kimsə deyə bilməsə də, indi bizim dünyamızda hər kəs erməni yalanlarını açıq görür və elə onların özləri də bir-birlərini yaxşıca faş edib ortaya qoyurlar. Əgər belədirsə, bu dinsiz-imansız, pul üçün Yer kürəsində işığını, suyunu, yolunu, çayını, gölünü, sərhədini, hətta ölüsünü-dirisini də satmağa hazır olan ermənilərin Marsda hansı ədalardan çıxmayacağını kim deyə bilər ki!  

Yazıq Mars!

Fantastik olmağa ehtiyac yoxdur. Marsda pul yoxdur və sərhədlər də şərtidir. Su da olmadığı üçün dənizdən-dənizə böyük dövlət xülyası da qurmağa gərək yoxdur. Marsdakı Olimp dağı da 21 kilometrlik hündürlüyü ilə Günəş sisteminin ən yüksək zirvəsi olduğundan ermənilərin Yer kürəsindəki Ağrı dağı xəyallarını bircə gündə unuturacaq. Qoy ermənilər Mars qaylarında nə qədər istəyirlərsə xaç çəkib, köhnə günlərini yada salsınlar. Onsuz da kimsə oradakı Marsavəng abidələrinin yaşını, daşını soruşmayacaq. Amma işdir, Allah eləməsin, birdən Türklərin də yolu buralardan düşərsə o zaman ermənilərin əsl qarın ağrısı onda başlayacaq və Tirqandan Nikola qədər bütün başbilənlərinin meymun vərdişlərini yenidən ortaya qoyacaqlar. Vay onda Marsın gününə!  

Güman ki Marsa köçmüş erməni koloniyası Yer üzündəki qazandıqları unikal “təcrübənin” instinkti altında, ilk olaraq, bir araya yığışıb “xosunlaşacaqlar” ki, bəs illərboyu orada planetin ən qədim xalqı olduğumuzu heç kimə sübut edə bilmədik. Buna inanmayanlar bizi qul kimi işlətdi, inananlar da sonradan ələ salıb güldülər. Hindistandan Amerikayadək səpələndik, dövlət quramadıq. Ruslar təzəcə adam eləmişdi ki, tamahımız ucbatından Qarabağ yumruğu yedik. Mars genişdir, indi burada kimsə dəyib dolaşmır. Kasıbçılıq da olsa, köhnə Ermənistandakından pis deyil burdakı həyat. Gəlin, yaxşısı budur, dilmizi qarnımıza qoyub, kartofdan-zaddan əkib, burada dolanaq, — deyəcəklər marslı ermənilər.

Ancaq nə fayda, erməni elə ermənidir. Lap yüz il də keçsə də! Sən demə, Marsda oturub, hələ də Yeri qarışdırmaq istəyənlər varmış. İrəvanın bağları, Ağdamın çörəyi, Zəngəzurun buz kimi suları, Şuşanın saf havası bir yana,  Kəlbəcərin qızılı! Kim unudar ki! Nə olursa olsun, təzədən Yerə qayıdıb, orda yaşamağa çalışmalıyıq. Qoy  cümlə Mars erməni diasporunun bundan sonrakı  şüarı belə olsun: bütün Yer kürəsi bizimdir! Bizik  Günəş sisteminin ən qədim sakinləri. Haydı gəmilərə, Yerə qayıdırıq!  

Amma sən demə, Marsın da qulağı varmış. Daha səbri qalmayıbmış. Bütün bu erməni planlarını eşidən qoca Mars bir gün elə qəzəbləndi ki, elə qəzəbləndi ki, bir anda toz-duman səmanı bürüyüb, hər yeri cəhənnəmə döndərdi. Olimpdən qalxan qara vulkan bütün göy üzünə sipər çəkdi, ətraf görünməz oldu. Hava aydınlananda hər tərəfdən erməni koloniyasına tərəf uzanmış cansız əllər sanki iti qılınclar kimi ermənilərin yolunu kəsmişdi. Qətl etdikləri yüz minlərlə günahsız insanların ruhları idi bu əllər. Bir daha o mavi dünyaya qoymarıq sizi, —  deyirdilər.

Cəhənnəmdə yaşayın!

Əli Cabbarov,

Naxçıvan Dövlət Universitetinin dosenti