Yay mövsümünün əvəzedilməz giləmeyvələrindən biri də qarpızdır. Giləmeyvə deyəndə gilas, gilənar, quşüzümü, moruq, çiyələk yada düşür. Bəlkə də bəzilərimiz qarpızın da ən böyük və dadlı giləmeyvə olduğunu bilmirik. Qarpızın vətəni Cənubi Afrikadır.
Qarpızın kökləri rütubəti çəkmək qabiliyyətinə malikdir. Onun yarpaqları da gün ərzində bir neçə litr suyu buxarlandıra bilir. Bu isə bitkini müəyyən temperatura qədər soyudur və qidalandırır. Biz qarpızın 3 təbəqədən ibarət olduğunu (yaşıl, ağ, qırmızı) təsəvvür edirik. Prinsipcə, bu təsəvvür doğrudur, ancaq təkcə qabıqda səkkiz-doqquz təbəqə var. İlk təbəqə xlorofilə malikdir, sonrakı epidermis, bir qədər yuxarı qat meyvəyə parlaqlıq verən ağır pansırdır. Daha sonra bütün dairə boyu dadlı, rəngsiz hüceyrə yerləşir. Yeyilən hissə meyvənin ləti adlanır. Mərkəzə doğru hüceyrələr böyüyür, tam ortada millimetrin yarısına bərabər olur. Onları gözlə də görmək mümkündür. Bu qatlar qurtaran kimi lətin al-qırmızı rəngi nəzərə çarpır. Hər şey aydındır – qarpız dəymişdir. Qarpız qabığının sıxlığı və bərkliyi onun ölçüsündən asılı olaraq dəyişir. Qoz böyüklükdə olduqda qarpızda pansır təbəqə əmələ gəlməyə başlayır. Əvvəlcə ayrı-ayrı toxumalar bərkiməyə başlayır, sonra onların ətrafı, qarpız yetişdikdə isə pansır tamamilə qalınlaşır. Qarpızın qabığı açıq, bəzən tünd, xətli və xətsiz olur. Hər şey xlorofilli hüceyrələrdən asılıdır. Qarpızın toxumları qara, qəhvəyi, qırmızı, hətta ağ rəngdə olur.